Gecelerin En Güzeli, Ömer F. Oyalden Caday Tasi efsanesini merkezine alarak uzak gecmis ve simdi arasinda zaman icinde yüzen ve her seyi ters yüz eden bir roman...
Gelenek, kirilma, süreklilik ve kopus hem benzersizligi icinde hem de düsük insanlik halleri üzerinden ustalikla anlatiliyor.
En kötüsü de sogukla kaynasmis korku. Donduran korku, esrarli magaralardan mizrakli karanlik ordular gibi firlayip zaman denilen hayali sonsuz bir ana dönüstürür. Bu sonsuzca donmus an parcasi bütün evrenin biricik gercegi, cikissiz cehennemi kesilerek her seyin üzerini kendi renksiz dokusuyla kaplayiverir. Yaratilis diger bir kutba kendisinin tam aksi bir kutba dogru büzülüvermistir sanki. Bir ruhun hic ile yüz yüze oldugunu fark etmesi, cehennemin kapisindan bakmasindan cok daha dehset verici. Cehennem hic degildir cünkü. Hiclige nazaran umut doludur. Hic, bir ceza da degildir. Arkasindan gelebilecek baska hicbir sifati pesine takmaz. Korku hicin görünmez kivilciminin yüzünüze sicrayivermesidir ve o yüzden üsütür zaten.
