bir gün bir bilge, kendi türleriyle ucmayi reddeden iki ayri cins kusa rastlar yol kenarinda. Hayli merak eder bu iki farkli yaratigin nasil olup da kendi aileleriyle, ait olduklari yerlerde yasamak istemediklerini, nasil olup da bir yabanciyi kendi kardeslerine yeglediklerini. Biri karga, biri leylek... O kadar farklidir ki kuslar, ihtimal veremez birbirlerini sevdiklerine, türdesleriyle degil de birbirleriyle ucmayi yeglediklerine. Öyle ya, karga dedigin kargalarla ucmalidir, leylek dediginse leyleklerle. Yaklasir ve merakla inceler kuslari. Ta ki her ikisinin de topal oldugunu kesfedinceye kadar. O zaman anlar ki, birlikte kacar, birlikte ucar, beraber yasamalari beklenenlerin yaninda tutunamayanlar.
Med-Cezir basligi altinda yazilarini toplamis Elif Safak. () Dergilerde, gazetelerde yayimlanmis yazilar. Tarihsiz, cogu kez de tarifsiz. Kendini de benzettigi, kökleri havada Tuba Agaci gibi metinler. Böyle de olmasi gerek. Metin tek basina boslukta duruyorsa duruyordur zaten. Durmuyorsa hic durmasin zaten. Tarihsiz durabiliyorsa tarif edebilir kendini metin.
Ece Temelkuran
Elif Safaki yalniz romanlarindan taniyanlara, kafalarindaki fotografin eksik karelerini tamamlamak icin Med-Cezirdeki yazilari okumalarini salik veririm. Burada kanli canli, öfkesiyle, inadiyla, kirilganligiyla, tutkulariyla velhasil renginin bütün tonlariyla Elif Safak var.
Ali Colak
