Parcalanan bir hayatin acimasiz ama sefkat dolu portresi...
Karisi cocuklarini da alip onu terk ettikten sonra Arvid Jansen, tutunacak cok az seyinin oldugunu fark eder. Bos evini, yatagini, hayatini yadirgar; kim oldugunu pek de bilmedigini anlar. Genclik günlerinin pesinde sehirde dolasir, sarhos olur, barlarda israrla pesine düstügü kadinlarla yataga girdigindeyse ne yapacagini bilemez. Ilk ayrildiginda neseli bir zafer duygusu tasiyan karisi da ondan cok farkli durumda degil gibidir. Sadece üc kizlarindan en büyügü ebeveyninin kim oldugunu görüyor, ama ne onlara yardim edebiliyor ne de onlardan yardim alabiliyordur...
Norvecli yazar Per Pettersonun diger yapitlariyla da konusan Benim Durumumdaki Erkekler ele aldigi hikaye kadar anlatma bicimindeki inceliklerle de öne cikiyor.
