Hazinemi kimseye göstermedim. Bu kitaba sahip olmanin bana verdigi mutlulukla birlikte calinacagi korkusu ve sonsuz olup olmadigi kuskusu sarmisti benligimi. Bu iki kaygi her zamanki ürkekligimi daha da artirdi. Birkac arkadasim kalmisti; onlarla görüsmemeye basladim. Kitabin tutsagi olmustum, hemen hemen hic sokaga cikmiyordum. Büyütecle kitabin yipranmis sirtini ve kapaklarini inceledim ve hicbir sahte yani olmadigina iyice inandim. Kücük resimlerin birbirlerinden iki bin sayfa ile ayrildiklarini gördüm. Hepsini hemen doldurdugum bir deftere alfabetik sirayla not ettim. Hic yinelenmiyorlardi. Geceleri, uykuya yenik düstügüm kisa anlarda da kitabi görüyordum düsümde.
Cervantesten bu yana Ispanyolcanin en önemli yazari.
Mario Vargas Llosa
